บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่งอิซาเบลลา สจวต การ์ดเนอร์ (อังกฤษ: Isabella Stewart Gardner) (14 สิงหาคม ค.ศ. 1840-17 กรกฎาคม ค.ศ. 1924) อิซาเบลลา สจวต การ์ดเนอร์เป็นนักสะสมศิลปะ, นักการกุศลสังคม (philanthropist) และ นักอุปถัมภ์ศิลปะคนสำคัญชาวอเมริกัน งานสะสมศิลปะของอิซาเบลลา สจวตในปัจจุบันตั้งแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์อิซาเบลลา สจวต การ์ดเนอร์ที่บอสตันในรัฐแมสซาชูเซตส์ในสหรัฐอเมริกาอิซาเบลลา สจวตบุตรีของเดวิดและอเดเลีย สจวตเกิดที่นครนิวยอร์ก และแต่งงานกับจอห์น โลเวลล์ “แจ็ค” การ์ดเนอร์ บุตรชายของจอห์น แอล. และ แคทเธอริน อี. (พีบอดี) การ์ดเนอร์ แห่งบอสตันในรัฐแมสซาชูเซตส์เมื่อวันที่ 10 เมษายน ค.ศ. 1860 ในนครนิวยอร์ก จากนั้นก็ย้ายไปอยู่ที่บอสตัน[1] ขณะที่อิซาเบลลา สจวตเป็นนักเรียนประจำอยู่ที่ปารีสก็มีข่าวลือว่าได้กระโดดออกนอกหน้าต่างโรงเรียนและหนีไปกับแจ็ค ระหว่างการเดินทางกลับสหรัฐอเมริกาก็ได้มีการประกาศว่ามารดาของอิซาเบลลา สจวตผู้ขณะนั้นอยู่ในวัยสี่สิบกว่าให้กำเนิดแก่บุตรชายคนที่สองชื่อเจมส์ ซึ่งอาจจะเป็นไปได้ว่าเจมส์อันที่จริงแล้วเป็นบุตรของอิซาเบลลา สจวตเองกับแจ็ค[2] ปู่ของแจ็คโจเซฟ พีบอดีเป็นเจ้าของเรือผู้มีฐานะดีอยู่ที่ซาเล็ม สร้างฐานะขึ้นมาด้วยการนำพริกเข้าจากสุมาตราและเป็นผู้ที่มีฐานะมั่งคั่งที่สุดคนหนึ่งในสหรัฐเมื่อเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1844สังคมบอสตันมีฉายาให้อิซาเบลลา สจวตหลายชื่อที่รวมทั้ง “เบลเล” “ดอนนาอิซาเบลลา” “อิซาเบลลาแห่งบอสตัน” “มิสซิสแจ็ค” อิซาเบลลาสร้างชื่อเสียงให้กับการซุบซิบในสังคมหลายอย่างรวมทั้งเป็นผู้มีชื่อเสียงว่าเป็นผู้มีรสนิยมดี และมีพฤติกรรมที่นอกแบบแผนของสังคมโดยทั่วไป เช่นเมื่อคลาดรถไฟไปงานสังคมกับสามี อิซาเบลลาก็หว่านล้อมให้องค์การรถไฟให้ขอยืมรถไฟมาใช้เป็นการส่วนตัว หรือในการปรากฏตัวโดยไม่มีกำหนดการณ์ในการแสดงคอนเซิร์ตในปี ค.ศ. 1912 ที่ตามปกติแล้วเป็นโอกาสที่เป็นทางการ โดยสวมสิ่งที่คาดบนศีรษะที่มีตัวอักษรสีแดงว่า “Oh, you Red Sox” ที่ทำให้มีรายงานว่าถึงกับแทบจะทำให้เกิดความอลวนกันขึ้น ซึ่งเป็นการแสดงถึงอุปนิสัยที่ออกไปทางที่เรียกว่า “พิกล” (eccentric)หลังจากการเสียชีวิตของสามีในปี ค.ศ. 1898 อิซาเบลลาก็เริ่มสร้างพิพิธภัณฑ์ที่เป็นแบบวังเรอเนสซองซ์ในเวนิสในอิตาลีโดยมีวิลลาร์ด ทอมัส เซียร์สเป็นสถาปนิก อิซาเบลลามีบทบาทเกี่ยวข้องกับทุกขั้นตอนของการออกแบบ ที่ทำให้เซียร์สกล่าวว่าตนเองเป็นเพียงวิศวกรที่ทำให้งานออกแบบของอิซาเบลลาเป็นจริงขึ้นมาได้เท่านั้น ตัวตึกล้อมรอบลานหญ้าตรงกลางซึ่งเป็นสิ่งก่อสร้างลักษณะนี้สิ่งแรกที่สร้างขึ้นในสหรัฐอเมริกา อิซาเบลลาตั้งใจที่จะใช้ชั้นสองและสามเป็นห้องแสดงภาพ เดิมชั้นล่างเป็นห้องดนตรีขนาดใหญ่ แต่ต่อมาอิซาเบลลาแบ่งออกไปเพื่อแสดงภาพเขียนชิ้นใหญ่ชื่อ “นักเต้นรำชาวสเปน” โดย จอห์น ซิงเกอร์ ซาร์เจนท์ ชั้นสองแสดงพรมทอแขวนผนัง ตัวอิซาเบลลาเองพำนักอยู่บนชั้นสี่เมื่อมาพำนักอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ หลังจากที่เสียชีวิตชั้นนี้ก็ใช้เป็นสำนักงาน อิซาเบลลาต้องการที่จะออกแบบให้เป็นคฤหาสน์ไม่ใช่พิพิธภัณฑ์ และใช้เป็นที่พำนักเป็นประจำทุกปีหลังจากที่สร้างเสร็จ เมื่อยังมีชีวิตอยู่ก็มักจะจัดงานเลี้ยงอยู่สม่ำเสมอ แต่ขณะเดียวกันก็เปิดเป็นพิพิธภัณฑ์แก่สาธารณชนเป็นเวลาสองวันทุกปีอิซาเบลลาเสียชีวิตที่เฟนเวย์คอร์ทเมื่ออายุ 84 ปี ระหว่างที่ยังมีชีวิตอยู่ก็มีเพื่อนที่เป็นจิตรกรและนักเขียนผู้มีชื่อเสียงหลายคนที่รวมทั้งจอห์น ซิงเกอร์ ซาร์เจนท์, เจมส์ แม็คนีลล์ วิสต์เลอร์, แอนเดอร์ส ซอร์น, เฮนรี เจมส์, โอะคะคุระ คะคุโซะ และ แฟรงค์ มาเรียน ครอว์ฟอร์ด